*باران بهاری*
خیلی سخته ببینی یکی راهی دیار عشقه و نتونی حرفای دلتو بهش بزنی تا پیام رسونت باشه
و مجبور باشی فقط به یه "التماس دعا" گفتن قناعت کنی و
امیدوار باشی تا این التماست یادش بمونه
خیلی سخته نتونی حتی اشک بریزی
خیلی سخته بغضتو که داره خفت میکنه قورت بدی و تا یه دونه از این دونه های اشک میخواد از لای پلکت فرار کنه
زود سد راهش بشی تا مبادا یکی رد شه و ازت بپرسه چی شده؟
چون اونوقت بغض فروخورده ت دیگه از بند آزاد میشه و نمیتونی مهارش کنی
خیلی سخته برای تسلای دلت قناعت کنی به پخش زنده حرم
ولی بغضت بیشتر بشه و مجبور شی بیشتر تلاش کنی برای فروبردنش
به خدا خیلی سخته پر از بغض و التماس باشی ولی نتونی هیچ عکس العملی نشون بدی
الان فقط میتونی برای اون زائر و بقیه زائرای اربعین حسینی دعا کنی به سلامت برن و به سلامت پیش خانواده هاشون برگردن
سفر بخیر زائر کربلا...
خدایا! این اشتیاقو هیچوقت ازم نگیر:((((
بعدا نوشت: روزنه امیدی داشت روشن می شد تا ماهم زائر بشیم اما روشن نشده خاموش شد و.... بالاخره نتونستم طاقت بیارم و دلمو زدم به دریا و التماسم رو با پیامک فرستادم. حالا میتونم دلخوش باشم به اینکه اگه راهی به کوی یار ندارم، کسی هست که قول داده پیام رسونم باشه روز اربعین.
"بخوان دعای فرج را به یاد خیمه سبز که آخرین گل سرخ از همه خبر دارد"
«اللهم عجل لولیک الفرج»
äæÔÊå ÔÏå ÊæÓØ بهاری شنبه 91/10/9 | äÙÑÇÊ()
